Wyzwania Mefferta

Wszystkie łamigłówki z tej serii inspirowane są tradycyjną kostką Rubika. Niektóre wprost odwołują się do sześcianu pociętego na 27 części, ale mają odmienną mechanikę. Inne poruszane są podobnie, jak tradycyjna kostka, ale cięcia równoległymi płaszczyznami przeprowadzone są na zupełnie innych bryłach (czworościanie, dwunastościanie, krzyżu a nawet na jajku). Skręcając w różnych kierunkach części łamigłówki, mieszamy kolory na ściankach wielościanów lub uzyskujemy fantazyjne kształty (np. w przypadku jaja). Zadanie polega na powrocie do stanu początkowego, czyli odzyskaniu przez łamigłówkę pierwotnego kształtu i uzyskaniu jednolitych kolorów na wszystkich ściankach.

Łamigłówki te rozwijają logiczne i strategiczne myślenie oraz wyobraźnię przestrzenną. Uczą cierpliwości i skupienia. Stanowić będą wyborny prezent dla wszystkich pasjonatów tradycyjnej kostki, tym bardziej, że mają niebanalne opakowania, ciekawą kolorystykę, a zabawa nimi bardzo często dostarcza zadziwiąjących efektów estetecznych. Łamigłowki z tej serii są małe i lekkie, a jednocześnie wykonane bardzo solidnie, więc doskonale nadają się do zabrania w podróż.

Wspólna nazwa serii pochodzi od nazwiska projektanta zasadniczego mechanizmu wszystkich łamigłówek wchodzących w jej skład - Holendra Uwe Mefferta.

Pyraminx, zwany też czworościanem Rubika

Jest obecny na rynku od 42 lat i cieszy się niesłabnącym powodzeniem wśród amatorów łamigłówek. Jego mechanika wzorowana jest na kostce Rubika. Przedstawia czworościan foremny o różnokolorowych ścianach, przecięty płaszczyznami równoległymi do każdej z podstaw w ¹/₃ i ²/₃ wysokości. Każdą z części można skręcać, mieszając kolory na ściankach oraz otrzymując na etapach pośrednich fantazyjne kształty. Zadanie polega na przywróceniu łamigłówki do stanu początkowego.

Skewb Ultimate [czytaj: skjubi altimyt, czyli ostateczny]

Łamigłówka zaprojektowana przez Tony'ego Durhama. Ma kształt dwunastościanu foremnego o różnokolorowych ścianach i mechanice wzorowanej na kostce Rubika. Każda z 12 pięciokątnych ścian jest rozcięta dwiema przecinającymi się płaszczyznami symetrii wielościanu, które dzielą ją na 4 obszary (romb, dwa trapezy i mniejszy pięciokąt). Połówki dwunastościanu obracają się niezależnie wzdłuż tych płaszczyzn, a wykonując skręty, mieszamy kolory na ścianach, uzyskując ciekawe efekty estetyczne. Zadanie polega na powrocie do stanu początkowego, czyli uzyskaniu jednolitych kolorów na wszystkich ściankach.

Skewb Extreme [czytaj: skjubi ikstrim, czyli niekoniecznie ekstremalny]

Łamigłówka kształtem nawiązuje do ośmioramiennej gwiazdy - stelli octanguli - czyli dwóch przenikających się wzajemnie czworościanów foremnych. Jeśli bryłę tę wpiszemy w sześcian, będzie stykała się z każdą jego ścianą wzdłuż krzyża utworzonego z przekątnych tej ściany. W ten sposób otrzymujemy najbardziej kolorową ze skręcanych łamigłówek przestrzennych, bo występuje w niej aż 14 kolorów (po 4 na ścianach każdego czworościanu tworzącego gwiazdę ośmioramienną oraz dodatkowe 6 wzdłuż krzyży na ścianach sześcianu). Teraz trzeba wyobrazić sobie, że każda ze ścian opisanego na bryle sześcianu została przecięta dwoma parami równoległych płaszczyzn, a powstałe w ten sposób części można wzdłuż tych płaszczyzn niezależnie skręcać. Trzeba pamiętać, że ponieważ czworościany przenikają się nawzajem, rozwiązanie zadania polega na ujednoliceniu 14 kolorów na 30 płaskich powierzchniach (każda ściana każdego czworościanu podzielona jest na 3 osobne części, a do tego dochodzi 6 krzyży). Wydaje się to rzeczywiście ekstremalnie skomplikowane, ale łamigłówka wcale nie jest aż tak trudna (jej nazwa nawiązuje bowiem do kształtu litery X otrzymanego na ściankach sześcianu). Ale nie przekonasz się o tym, jeśli nie spróbujesz.

Morphs' Egg, czyli jajo Morpha, innymi słowy plastyczne

Morph to plastelinowa postać z animowanego serialu. Łamigłówka zaprojektowana przez Adama Cowana ma ujmujący kształt białego jaja i mechanikę wzorowaną na kostce Rubika. Bryła rozcięta jest trzema parami równoległych płaszczyzn, wzdłuż których można obracać jej części. Wykonując skręty, uzyskujemy zadziwiające kształty pośrednie. Zadnie polega na odtworzeniu pierwotnego kształtu jaja.

Venus Pillow, czyli poduszka Wenus

To kolejna z łamigłówek zaprojektowanych przez Adama Cowana. Ma kształt sześcianu (lekko nadmuchanego od wewnątrz, tak że rzeczywiście przypomina poduszkę). Jest wzorowana na kostce Rubika 3x3x3, nie jest jednak podzielona regularnie na mniejsze sześciany, ale na części o różnych fantazyjnych kształtach, co daje ciekawe efekty estetyczne, kiedy pomiesza się kolory na ścianach.

Gear Shift, czyli zmiana biegów 

Łamigłówka z pozoru przypomina kostkę Rubika 2×2×2, ale ma całkowicie inną mechanikę. Można skręcać ją tak jak zwykłą kostkę wzdłuż trzech prostopadłych płaszczyzn, ale połowy łamigłówki można także delikatnie rozsunąć prostopadle do każdej z płaszczyzn obrotu (powinno się wtedy dać słyszeć dwa kliknięcia). Wówczas zakres możliwych ruchów i co za tym idzie - stopień trudności łamigłówki - radykalnie wzrasta (trochę tak jakby w tradycyjnej kostce pozwolić zmieniać orientację wierzchołków przy czym na każdej ścianie wyposażone są one w inny układ trybów). W ten sposób pozornie łatwe zadanie staje się naprawdę sporym wyzwaniem dla wyobraźni. 

Gear Cube, czyli sześcian z przekładnią

Ta łamigłówka z pozoru przypomina tradycyjną kostkę Rubika 3×3×3, ale w istocie stanowi rewolucję wśród skręcanych sześcianów, gdyż zastosowano w niej całkowicie innowacyjne podejście do mechaniki kostki - przekładnię wymagającą złożenia 12 cząstkowych obrotów o kąt prosty w celu uzyskania jednego obrotu o kąt pełny. Na każdej ze ścian sześcianu znajdują się 4 elementy w kształcie rombu (w wierzchołkach) i 4 w kształcie półkoli (środki krawędzi), wyposażone w tryby. Obracając warstwy sześcianu w różnych kierunkach zmieniamy nie tylko kolorystykę ścian, ale całkowicie przebudowujemy kształt kostki.Zadanie polega oczywiście na powrocie do oryginalnego kształtu i układu kolorów.

Gear Ball, czyli kula zębata

Łamigłówka zaprojektowana przez Uwe Mefferta w kształcie sześcianu o uwypuklonych ścianach i krawędziach, tak że w efekcie przypomina kulę. Jest wzorowana na tradycyjnej kostce Rubika 3×3×3 ale ma zupełnie inną mechanikę ruchów. Ściany nie są regularnie podzielone na kwadraty, ale na części o fantazyjnych kształtach, które podczas wykonywania ruchów zazębiają się, umożliwiając ruch lub powodując blokadę. Skręcając w różnych kierunkach płaszczyzny, na jakie podzielona jest kula, mieszamy kolory na ściankach, co daje niezwykle ciekawe efekty. Konstrukcja ta jest niewątpliwym przykładem połączenia mechanicznej precyzji i sztuki wizualnej.